Nieuwe releases
A.g.a. Trio: Meeting
In de loop van de geschiedenis zijn de regio's van de zuidelijke Kaukasus en Anatolië getuige geweest van vele ontmoetingen en scheidingen. Dit album herinterpreteert melodieën uit Turkije, Armenië en Georgië die van generatie op generatie zijn overgeleverd. De drie muzikanten van het A.G.A. Trio geven er een nieuwe, melancholieke invalshoek aan.
Pierre Dorge & New Jungle Orchestra Feat. Stephen Riley: Bluu Afroo
De Deense gitarist/componist/bandleider Pierre Dorge en zijn 12-koppige New Jungle Orchestra vieren dit jaar hun 40e verjaardag. De band is te omschrijven als een kruispunt waar wereldmuziek een ontmoeting en een wisselwerking aangaat met postbop-jazz, met een sterke neiging naar de West-Afrikaanse muziektraditie. Op dit nieuwe album, dat live tijdens een concerttournee door Denemarken werd opgenomen, is de Amerikaanse ster-tenorsaxofonist Stephen Riley te gast.
Haydee Schvartz: Claude Debussy: Preludes Books 1 & 2
Het lijkt misschien vreemd om een cd met muziek van Debussy te vinden op het in `new music' gespecialiseerde Mode Records. Maar dat is het niet, want Debussy is een van de voorvaderen van de muzikale ontwikkelingen in het tweede deel van de 20e eeuw. Naast de volledige Préludes staan er twee bonustracks op. Pianiste Schvartz wordt vergezeld door bariton Bryan Church voor het lied "Ain't it funny what a difference a few hours make" van de musical "The Yankee Consul" en een alternatieve opname van Prelude 6 uit Boek 1, die twee verschillende benaderingen van deze muziek illustreert.
Hartwin Dhoore: Waterman
Hartwin Dhoore heeft een eigen stijl, een muzikale mix van Europese traditionele muziek, die hij distilleert in unieke composities. Met de bands Trio Dhoore & Estbel toerde hij de voorbije jaren door Europa, Canada en de VS. Hartwins eerste solo-cd Waterman bevat tien sets met fijne melodieën van eigen hand, ingespeeld met de nodige fragiliteit en verfijning. De eerlijke en intimistische muziek op deze cd is een reflectie van de symbiose tussen Hartwin en zijn diatonische accordeon. Een `less is more' album.
Barnes-Bocage Big Five: Barnes-Bocage Big Five
Dit is een geremasterde cd-release van Jim McGarrell's 1954 opname van een New Orleans dansband. Peter Bocage en Emile Barnes passen, ondanks het feit dat ze twee zeer verschillende soorten muzikanten zijn, opmerkelijk goed bij elkaar en vormen een geweldig muzikaal team. Het gitaarspel van Homer Eugene (zijn enige opname op dat instrument) is prachtig en voegt een andere dimensie toe aan deze band. Het krachtige basspel van Eddie Dawson en de unieke drumstijl van Albert Jiles maken de ritmesectie compleet.
Cinder Well: No Summer
Cinder Well, artiestennaam van Amelia Baker, staat aan de voorhoede van een nieuwe trans-Atlantische folkrevival, één die gesmeed is te midden van de onzekerheid van een wereldwijde pandemie. Ze beent tradities, zowel uit Ierland als de Appalachen, volledig uit, waardoor een meditatieve, trance-achtige ruimte ontstaat. In die ruimte komen ook haar eigen songs volledig tot hun recht. Een uiterst sfeervol album, met spaarzame soundscapes en spookachtige stiltes, die je recht in het hart raken. "...chilling to the bone." (The Guardian)
Various: Barrelhousin’ Around Chicago. Legendary George Paulus 7
De blueswereld heeft zijn legendes en creatieve reuzen, maar er zijn ook echte folkartiesten die in clubs, bars, kapperszaken, straathoeken en barbecues hebben gespeeld. Maar de scène had ook een stel van die amateurlabels en -producenten gezien die langskwamen en geweldige muziek opnamen. George Paulus was een van die mensen. Op dit dubbelalbum staan een aantal van zijn beste Chicago- opnames waaronder Joe Carter, Lyin Joe Holley en Blind Will Dukes.
Johnny Iguana: Johnny Iguana’s Chicago Spectacular
Johnny Iguana toerde met Junior Wells en Otis Rush en nam op met Buddy Guy en James Cotton. Hij speelde piano met de besten en dit is zijn eerste bluesalbum als leider. Johnny groeide op met zowel Erik Satie, Raymond Scott en Mike Watt als met Otis Spann. Zijn eigen composities volgen deels het klassieke idioom, maar rekenen ook af met grenzen. Een flinke scheut punk, soul, jazz en klassiek is hoorbaar, maar bovenal is dit blues, sterke blues!
Modou Toure: Touki
Modou Touré is afkomstig uit Dakar (Senegal) en speelt groovy ritmes, Afrobeat, pop-rock en funk. Hij verraste eerder met The West African Blues Project (EUCD 2873). Op deze cd laat hij scherp gitaarspel horen in combinatie met drums, bas en percussie. Touré heeft een sublieme, krachtige stem die de muziek een eigentijds gevoel geeft.
Kuljit Bhamra: Essence Of Raga Tala
Dit is een unieke en meeslepende kijk op de Indiase muziektraditie. Gepresenteerd door producer / componist en tablaspeler Kuljit Bhamra MBE (Bend it Like Beckham, Bombay Dreams), worden negen Indiase raga's en geselecteerde tala's gespeeld op zowel traditionele als westerse instrumenten.
Martin Wind & Philip Catherine: White Noise
Voor zijn nieuwe cd White Noise heeft bassist Martin Wind twee jazz-ikonen uitgenodigd. De Belg Philip Catherine hoeft eigenlijk geen toelichting, aangezien hij een van de beste gitaristen van Europa is. De Nederlander Ack van Rooyen staat bekend om zijn warme, zachte toon op trompet en flügelhorn. Dit is het rustigste album uit Wind's discografie. "In een wereld, waarin rust steeds meer een luxe wordt, wil ik een akoestische tegenpool bieden, een klank-oase", aldus Wind.
Scott Lee: Streaming
Scott Lee moest ooit beslissen of hij een pro-tennisser of een pro-bassist zou worden. Het werd bassist en hij verhuisde uiteindelijk eind jaren '70 naar New York. Lee werkte samen met o.a. Chet Baker en Lee Konitz. Hij gedijt in het componeren en uitvoeren van muziek die de conventionele grenzen overschrijdt. Ook op dit nieuwe album geeft hij de kans om te genieten van wat hij "The Game" noemt, een nieuwe en unieke manier om de horizon van de jazz te verrijken en uit te breiden. Scott Lee (bas), Yago Vazquez (piano), Jeff Hirschfield (drums). label:
Allegra Levy: Lose My Number
Zangeres Allegra Levy, winnares van "First-Place Category" van "The Great American Song Contest 2019" leidt ditmaal een kwartet dat volledig uit vrouwen bestaat. De teksten zijn van Levy, de composities van legendarische trompettist/arrangeur John McNeil die Allegra's mentor was aan het New England Conservatory. Allegra Levy (zang), Carmen Staaf (piano), Carmen Rothwell (bas), Colleen Clark (drums)
Michael Baird & Pino Basile: Ferrari Safari
Michael Baird speelt op zijn nieuwste cd samen met de Zwitsers/Italiaanse Pino Basile. Baird groeide op met Afrikaanse muziek, begon met drums in een bluesrockband en ging verder met latin, jazz en free impro. Pino is een tovenaar op de tamburello, een klassiek geschoolde percussionist, een jazzmuzikant en een circusartiest. Zij spelen eigentijds en swingend, duetten uit een onmogelijke safari vol avontuur.
Olive Brown: Empress Of The Blues
Empress of the Blues is samengesteld uit drie lp's die in de vroege jaren `70 zijn opgenomen. Olive Brown, afkomstig uit St. Louis en bekend als zowel jazz- als blueszangeres, werd ook wel de `New Empress of the Blues' genoemd. Op deze opnames is ze te horen met haar quintet, bestaande uit pianist Mike Montgomery, trompettist John Trudell, klarinettist Ted Buckner, bassist Bill Bolle en drummer J.C. Heard. Ze was een klassieke bluesdiva met een sterk gevoelvoor jazz-swing.
Louis Armstrong: The Paramount Recordings 1923-1925
Een periode uit de carrière van Louis Armstrong die vaak over het hoofd gezien wordt is de tijd nadat hij wegging bij King Oliver en hij tijdelijk in New York verbleef, in het Fletcher Henderson Orchestra. Dit interval van eind september 1924 tot begin november 1925 was een periode van groei voor Armstrong. Hij nam toen 27 tracks op voor het Paramount label, inclusief enkele alternate tracks. Deze zijn hier voor het eerst als een groep samengebracht.
Thomas Meadowcroft: Speak Percussion
De Australische componist Thomas Meadowcroft groeide op in een tijd waarin Australiërs dachten dat zij een enorme afstand hadden tot hun culturele wortels, of het nu ging om de hoge cultuur van Europa of de populaire cultuur van de VS. Meadowcroft heeft dit gevoel tot de focus van zijn werk gemaakt. Door het gebruik van bijvoorbeeld elektrische orgels, drummachines, plastic blokfluiten en roept hij een gevoel van vervreemding op. Speak Percussion heeft het geluid van de 21e eeuwse Australische slagwerkmuziek opnieuw gedefinieerd!